“Mijn teksten betekenen niet meer dan een voetnoot bij de grote gebeurtenissen in Europa aan het eind van de twintigste eeuw. Deze voetnoot zal een wat meer navrante betekenis krijgen wanneer deze twintigste eeuw samen met Europa sterft, en wel in Sarajevo, de stad waar ze ook begon.”
In 1991, het palindroom-jaartal dat niet verandert wanneer je het van achteren naar voren leest, met de 1 als symbool van het begin en de 9 voor het eind, brak de oorlog uit in Joegoslavië. Dubravka Ugresic, op wiens verhalen en essays de nieuwe voorstelling van ’t Barre Land is gebaseerd, moest haar land ontvluchten omdat ze weigerde mee te gaan in de nationalistische revolte. Omdat ze kritisch schreef over de nieuwe gewelddadige ideologie en de etnische zuivering die ook op het gebied van de taal en de kunst werd toegepast, werden haar boeken uit de bibliotheken en de boekhandels verwijderd, werd zijzelf verketterd als vijand van het volk en belandde ze uiteindelijk als balling in Amsterdam.
1991 zweeft tussen fictie, autobiografie en politieke satire. Een spel met taal en herinnering waarin Ugresic’ pleidooi voor de onafhankelijkheid en de vrijheid van de kunst en de literatuur, en haar scherpe blik op dreigend nationalisme de toon voeren.
van door met: Czeslaw de Wijs en Vincent van den Berg en Stef van Es en Esra Merkel en Margijn Bosch
Kester Freriks in de Theaterkrant: ‘Dit is theater dat wars is van alle gebaande paden, zoals de de lichtvoetige en tegelijk scherpzinnige denkoefeningen van Ugresic dat ook zijn’. recensie: hier
recensie Elise van Dam/Parool: hier
Karin Veraart in de Volkskrant: ‘1991 is een indringende en tegelijk humorvolle, hartverwarmende voorstelling’. recensie: hier
interview met Dubravka Ugresic: hier
Piet van Kampen/Toneelrecensies: ‘Behalve de drie acteurs is er een gitarist, Stef van Es, die dan weer op een rood krukje zit, dan weer ernaast staat. Zijn gitaarmuziek voegt niet iets toe, als dat wel zo is, heb ik dat niet begrepen. Als de loopbewegingen van de acteurs betekenis hebben, heb ik ook die niet begrepen. En ik heb geen flauw idee wat ze met dat speelgoedaapje bij de linkerwand willen zeggen.‘ recensie: hier
foto’s Sofie Knijff: hier
affiche door vincent en thomas Letterpress Amsterdam
foto sofie knijff