In een extra editie van ‘De Groene Kamer’ wordt dit fenomenale stuk van Nobelprijswinnaar Peter Handke voor het eerst gelezen op de Nederlandse podia, in een gloednieuwe vertaling van Miek Zwamborn.
Handke keert terug naar zijn geboortegrond, naar Jaunsfeld in Slovenië en spreekt daar met zijn moeder, zijn tante, drie ooms en grootouders. Zij (re)construeren het gewelddadige verleden van de streek, hun eigen dubbele verhouding tot ‘thuis’, tot de taal, vreemde invloeden en de oorlog.
Moeder: Wat lees je?
Zoon: Alleen nog geschiedenisboeken.
Moeder: Sinds wanneer interesseert mijn zoon zich voor de wereldgeschiedenis?
Zoon: Ik lees de geschiedenis van onze streek en onze mensen hier, voor zover men die kan herleiden
Moeder: Dat is niet ver… En wat brengt het lezen je? wat baat het? wat kan je ervan gebruiken?
Zoon: Baten? Niets. Gebruiken? Heel weinig. Het maakt je hulpeloos, hulpeloos, hulpeloos.
Handke koos tijdens de oorlog in het voormalige Joegoslavië de kant van Servië en Milosevic. Wellicht dat die keuze de impopulariteit van zijn nieuwe toneelwerk verklaart. Terecht? Onterecht? Nog altijd storm is een wondermooi stuk en prachtig vertaald door Miek Zwamborn. Tijdens de lezing gaan wij met haar in gesprek over de vertaling en de vreemde politieke lading van het stuk, over verschillende soorten appels en het woord ‘tragedie’.
Miek Zwamborn is schrijver, vertaler en beeldend kunstenaar. In haar werk spelen landschap en geschiedenis een belangrijke rol. Aan de hand van observaties, historisch materiaal en wetenschappelijke rapporten pluist zij eigen ontmoetingen en bestaande verhalen na om met deze fragmenten via verschillende media een koppeling te maken. Sinds 2017 brengt zij de zuidwestelijke kustlijn van het Schotse eiland Mull in kaart waar zij de collectieve studieplek KNOCKvologan opzette. Zij publiceerde de romans Oploper (2000), Vallend Hout (2004) en de dichtbundel Het krieken van sepia (2008). In 2013 verscheen haar derde roman De duimsprong en in 2017 het essayistische natuurboek Wieren bij uitgeverij Van Oorschot.
‘De Groene Kamer’ is een gezamenlijk project van Perdu en ‘t Barre Land waarin dichters worden uitgenodigd om een toneelstuk naar eigen keuze te vertalen. Die vertaling wordt uitgegeven en door ‘t Barre Land in een eerste lezing, in een open vorm, aan het publiek gepresenteerd.
